Sorgo (Sorghum bicolor (L.) Moench) jest rośliną
zbożową, wywodzącą się z tropikalnych obszarów Afryki. Posiada długie i
wąskie liście, a na końcu łodygi wiechę z małymi, okrągłymi ziarnami o
barwie czerwonej, purpurowej, żółtej, brązowej lub białej. Sorgo w
różnych krajach znane jest pod odmiennymi nazwami. Jego ziarna stanowią
podstawowy pokarm w rejonach tropikalnych. Ponadto są wykorzystywane
jako surowiec do wytwarzania napojów alkoholowych, słodyczy oraz
glukozy. Ich największymi producentami są Stany Zjednoczone, Indie,
Nigeria, Meksyk.
Nasiona sorgo składają się z 3 podstawowych części: łuski (warstwa zewnętrzna), bielma i zarodka (kiełka).
Łuska również jest podzielona na 3 części, a najbardziej zewnętrzna
warstwa ziarniaka jest pokryta woskiem. Sorgo jest jedynym zbożem, które
zwiera skrobię (węglowodan złożony) w łusce. W bielmie gromadzony jest materiał zapasowy ziarna. Znajduje się tam białko (łącznie z enzymami), popiół (m.in. substancje mineralne) oraz olej roślinny. Białko ziarna zawiera wysokojakościowe aminokwasy: lizynę i tryptofan.
Sorgo na rynku jest zwykle dostępne w dwóch formach: całych ziaren lub mąki. Jego barwa, neutralny smak i zapach sprawiają, że może być podstawą lub dodatkiem do wielu dań. Całe nasiona sorgo mogą
stanowić składnik sałatek, zapiekanek, zup i drugich dań oraz deserów.
Mogą być podawane z warzywami, mięsem, drobiem i dowolnie przyprawiane. Z mąki z sorgo (najlepiej
po zmieszaniu z innymi mąkami bezglutenowymi) można przygotować
pierogi, naleśniki, kluski i makarony oraz wypiekać pieczywo, ciastka i
muffiny. W związku z tym, że sorgo jest zbożem bezglutenowym może być
spożywane przez osoby cierpiące na nietolerancję glutenu.
Wartość odżywcza i właściwości prozdrowotne
Sorgo ma wartość energetyczną podobną do innych zbóż - 100 g nasion tej rośliny dostarcza około 336 kcal. Charakteryzuje się wysoką zawartością białka (ok. 9,9 g/100 g), ze znaczącym udziałem dwóch aminokwasów: lizyny i tryptofanu. Lizyna należy
do niezbędnych aminokwasów, które nie są wytwarzane w organizmie i w
związku z tym muszą zostać dostarczone wraz z codzienną dietą. Składnik
ten jest niezbędny do rozwoju młodego organizmu, jako budulec białek
mięśni i kości. Wspomaga koncentrację, bierze udział w wytwarzaniu
hormonów i enzymów. Posiada zdolność do łagodzenia symptomów
przeziębienia, grypy, a także opryszczki, uczestnicząc w procesie
wytwarzania przeciwciał. Razem z antoksydantami wykazuje właściwości
antykancerogenne. Niedobory tego składnika objawiają się przez
zmęczenie, rozdrażnienie, wypadanie włosów oraz anemię. Drugi z
aminokwasów – tryptofan także zaliczany jest do niezbędnych aminokwasów. Z tryptofanu w organizmie wytwarzane są m.in. tryptaminy, do których należą melatonina i serotonina. Występują w ludzkim mózgu, a serotonina również w trombocytach. Serotonina jest
ważnym neuroprzekaźnikiem w układzie pokarmowym i ośrodkowym układzie
nerwowym. Poziom tej substancji odpowiada za apetyt oraz zachowania
impulsywne. Jej niedobór powoduje bezsenność i może
sprzyjać zachorowaniu na depresję. Melatonina reguluje pracę naszego
biologicznego zegara, wpływając na okresy snu i czuwania. W białku sorgo
nie jest obecny gluten, w związku z tym może być spożywane przez osoby z nietolerancją tego składnika.
Węglowodany w
sorgo reprezentuje głównie skrobia. 100 g tego zboża zawiera ich około
66,4 g. W sorgo występują także znaczące ilości błonnika pokarmowego -
100 g dostarcza aż 10 g tego składnika. Dzięki wysokiej zawartości
błonnika pokarmowego sorgo wywiera korzystny wpływ na funkcjonowanie całego układu pokarmowego.
Stymuluje perystaltykę jelit, pomagając w zapobieganiu zaparciom.
Pobudza funkcję żucia i wydzielania śliny. Neutralizuje kwasy w żołądku
oraz zapobiega wchłanianiu i zwiększa wydalanie z organizmu substancji
toksycznych. Spożywanie błonnika pokarmowego z sorgo sprzyja uczuciu pełności po posiłku,
ograniczając nadmierną podaż pokarmu, a tym samym kilokalorii, co
zmniejsza wartość energetyczną posiłku. Włączenie wysokobłonnikowych
zbóż do racji pokarmowej zaleca się osobom z nadwagą i otyłością, które stosują dietę ubogoenergetyczną. Sorgo powinno znaleźć się również w jadłospisie osób cierpiących na cukrzycę typu II,
gdyż jego spożycie nie powoduje gwałtownego wzrostu poziomu glukozy we
krwi. Główny udział w tłuszczach w sorgo (3,4 g/100 g) mają niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe.
Sorgo zawiera magnez i miedź. Odpowiednia podaż pierwszego ze składników przyczynia się do utrzymania we właściwym stanie tkanek kostnych. Magnez uczestniczy także w regulowaniu poziomu wapnia w organizmie. Miedź natomiast zwiększa odporność układu immunologicznego oraz stymuluje wytwarzanie czerwonych krwinek. Obydwa pierwiastki biorą udział w procesach metabolicznych organizmu i wspomagają komórki w pozyskiwaniu energii. Porcja sorgo dostarcza około 91 mg magnezu i 518 µg miedzi. Wzbogacenie diety w sorgo pozwala również na zwiększenie podaży żelaza oraz niacyny. Związki te również uczestniczą w przemianach energetycznych organizmu. Porcja sorgo zawiera 2,1 mg żelaza i 1,4 mg niacyny.
Sorgo
o barwie purpurowej, czerwonej, brązowej, żółtej zawiera również inne
związki wykazujące aktywność biologiczną. Są nimi m.in. taniny, związki należące do polifenoli roślinnych,
które nadają barwę, ale głównie mają za zadanie ochraniać rośliny przed
działaniem niekorzystnych czynników środowiska. W przeszłości taniny
zaliczano wyłącznie do substancji antyżywieniowych,
gdyż posiadają zdolność do łączenia się i tworzenia nieprzyswajalnych
kompleksów m.in. ze składnikami odżywczymi (np. minerałami czy
białkiem). Wykazano, że spożyte w nadmiarze zmniejszają wartość żywieniową posiłku poprzez
utrudnienie trawienia i wchłaniania jego podstawowych składowych. Przy
czym należy podkreślić, że niekorzystne działanie występuje tylko przy
ich zbyt wysokiej podaży w diecie. Umiarkowane spożycie produktów zawierających taniny może w korzystny sposób wpłynąć na stan zdrowia, gdyż potwierdzono ich silne działanie antyoksydacyjne, przeciwnowotworowe, przeciwmutagenne oraz antybakteryjne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz